Reflectie voorstelling drama: Bangst

Ik vond het moeilijk om een maatschappelijk thema te kiezen voor onze voorstelling. Het discussiëren hierover was wel leuk, maar we kwamen al snel op onderwerpen waar we vrij weinig mee konden of waarmee een groot deel van onze groep het niet eens was. Uiteindelijk is het ‘angst’ geworden. Niet echt een maatschappelijk thema, maar wel een thema met veel mogelijkheden. Het zou wel lastig worden, bleek later. Het was namelijk behoorlijk moeilijk om er een goede voorstelling van te maken. Bij deze voorstelling heb ik naar mijn mening beter gewerkt dan bij de monologenvoorstelling. Ik heb m’n best gedaan om mee te denken en mee te helpen. Ik heb samen met Christie de monoloog (die Simone gevonden had op YouTube) uitgewerkt en er een scène van gemaakt, die wij samen met Marjolijn en Sterre zouden gaan spelen. Verder wilden Christie en ik eigenlijk ook  nog een liedje schrijven voor de voorstelling. Dat is uiteindelijk helaas niet meer gelukt, omdat we in tijdnood kwamen. Dat vond ik wel jammer, want het had me erg leuk geleken om te zingen in de voorstelling. We wilden eerst een tekst verzinnen op een al bestaand liedje (Haunted (acoustic) van Taylor Swift), maar meneer Pijpers wilde het liefst geen origineel gebruiken. Het plan was toen om van verschillende angsten een soort grappig liedje te maken, maar dat bleek dus uiteindelijk te veel tijd te kosten. Ik vind dat ik best verantwoordelijk heb gewerkt. Natuurlijk heb ik ook wel eens een keer niks gedaan, terwijl ik moest werken. Dat geef ik toe, maar over het algemeen heb ik veel geoefend met de monoloog en m’n best gedaan om te helpen waar het kon. Sowieso wil ik mijn eigen ´monologengroepje´ complimenteren. Ik vind dat we het goed hebben neergezet. Ik vond dat Marjolijn en Christie goed hebben gespeeld en echt hun best deden om er iets van te maken. Sterre had, behalve onze scène, nog een scène waaraan ze moest werken, waardoor ze minder met ons kon repeteren. Dat was te begrijpen, maar ook wel een beetje jammer. Verder wil ik Eva en Bas een compliment geven. Zij hebben hun scène zelf geschreven. Toen ik hen voor het eerst zag en hoorde spelen, was ik echt onder de indruk; de scène zat zo goed in elkaar. Het was echt heel mooi. Ook hoe ze speelden was overtuigend en echt. Ik vind dat ze dat heel goed gedaan hebben. Ik vind dat deze voorstelling geslaagd is en dat we het uiteindelijk, na de nodige stress, goed in elkaar hebben gezet.